Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zaszczękać — zębami; zęby komuś zaszczękały zob. ząb 5 … Słownik frazeologiczny
zaszczękać — dk I, zaszczękaćam, zaszczękaćasz, zaszczękaćają, zaszczękaćaj, zaszczękaćał «wydać szczęk, spowodować szczękanie; szczęknąć, zabrzękać czymś» Zaszczękały rozkładane na stole sztućce. Zaszczękała otwierana brama. Pies zaszczękał łańcuchem. ◊… … Słownik języka polskiego
zaszczekać — dk I, zaszczekaćka, zaszczekaćają, zaszczekaćał «o psie (rzadziej o lisie, szakalu): wydać krótki, urywany głos; szczeknąć parę razy» Pies zaszczekał w ciemności. przen. Karabin maszynowy zaszczekał krótką serią … Słownik języka polskiego
głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… … Słownik frazeologiczny
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
zagrać — dk I, zagraćgram, zagraćgrasz, zagraćgrają, zagraćgraj, zagraćgrał, zagraćgrany 1. «wykonać jakiś utwór na instrumencie muzycznym (lub na instrumentach muzycznych); o instrumentach muzycznych: wydać dźwięki, zabrzmieć» Zagrać walca, mazurka,… … Słownik języka polskiego
